Mann 14: Hetlandsgata Må folk finne seg i å få besøk når som helst av framande når dei har sagt Ok til å ha eit offentleg kunstverk i heimen sin? Argumenta for og imot slo kvarandre venskapeleg i hovudet i det eg nærma meg den 14. rustne mannen. Eg kom raskt til konklusjonen at dei skulle sleppe å få meg over dørstokken. Klokka nærma seg Barne-TV, og den andre deltakaren i kunstekspedisjonen verka ikkje interessert i lange før den tid.

Den rustne mannen står i eit gammalt trehus på Storhaug, ikkje langt unna sentrum. Ingenting på utsida fortel at det står ein rusten mann der inne. Faktisk gjekk eg forbi huset og kikka lenge før eg spurte ein nabo som var ute og jobba.

- Jo, det er der inne.

Den samme naboen visste at familien i huset ikkje var heime. Han visste kor den rustne mannen står i huset, og peika på vindauget der ein kan sjå han. I den grå ettermiddagsdisen såg vi ikkje anna enn nabohuset som spegla seg.

Men den rustne står der inne og vaktar huset. Kanskje har han utsikt til ein svart tv-skjerm, mikrobølgeovnen eller peisen. Uansett vil nok dei fleste innbrotstjuvar revurdere prosjektet sitt når dei ser at ein muskuløs mann på 1.95 ventar på dei midt på natta.

Mann 14, Hetlandsgata: Tilgang med barnevogn: rustfri - rustflekkete - gjennomrusta - rusthaug Denne rustne mannen som turmål: rustfri - rustflekkete - gjennomrusta - rusthaug Utsikt frå mannen: rustfri - rustflekkete - gjennomrusta - rusthaug

  20:51